Blåbærtur...

Det er vel ikkje noko hemmelegheit at eg likar bær! ... då helst som syltetøy. Men for å få bær må ein nødvendigvis plukke dei òg... Og etter at eg fekk låna meg ein bæremeis gjekk det faktisk ann å gå på blåbærtur med vetla-trollet...

Det vil seie når ho ikkje ville gå sjølv...

Me hadde heldigvis med oss ein kamerat til: Blåbærplukkaren! Det er ei smart oppfinning! Om nokon har prøvd å plukka blåbær med berre hendene så veit (spes. den utolmodige) at det tek frykteleg laaang tid å fylle eit lite spann... Men med bærplukkaren går det utruleg mykje fortare! Og godt er det, for å vera på blåbærtur med ein eittåring er kanskje eitt år for tidleg...ho ville gå sjølv, men snubla i alle tuer og steinar...havna i litt blåbærlyng og sette seg til å eta... Då fekk jo mor plukka litt...Men ho lika seg i bæremeisen òg, og på ryggen var ho jo trygg, men frykteleg tung! Men me ser på det som mosjon og eg stod med bøygde knær og hadde små knebøy framfor kvar ei blåbærtua...(phu!)
Men så utruleg kjekt å kome heim med så masse herlege bær!
Det tok omtrent like lang tid å renske dei som å plukke dei...men men noko skal ein jo drive på med...To kilo vart det på oss! Nett passeleg for å ta ein tur til seinare...

Og rørte blåbær er nydeleg på nybaka rundstykker.....

Men når eg byrja sjå enden på syltetøy i denne omgang, kom svigerfar inn døra med ei heil kasse med fantastisk flotte bringebær!! Dette vil ingen ende ta... Vetla-trollet sat akkurat med kvedsmaten og når ho fekk auga på desse flotte bæra kasta ho skjeva i golvet....
Det vart bringbær på fat til kveldsmat....
Og mor måtte røre endå meir bær...Men det er jo kjekt då! Så fekk me litt meir sylta...namm...
Lovar at no er det slutt på bærbilder....(trur eg)

Ha ein fin dag!